Toen hij zeven jaar werd, gaf zijn vader hem zijn eerste seizoenkaart en sindsdien wordt alleen bij hoge uitzondering een thuiswedstrijd gemist. Johns hart is rood-wit en de liefde voor zijn club zit diep. “PSV voelt als familie.”
“Mijn vader en ik waren jarenlang een twee-eenheid langs de lijn”, vertelt de 53-jarige Helmonder. “We bezochten alle thuiswedstrijden en toen mijn vader in een rolstoel terechtkwam, kwamen daar ook uitwedstrijden in binnen- en buitenland bij. Als de spelers het veld opkwamen, zagen we ze vaak even zoeken. ‘Ja hoor, we zijn er weer!’” In 1995 stierf Johns vader en niet lang daarna kwam hij ook zelf in een rolstoel terecht. “Ik heb zijn plek letterlijk en figuurlijk overgenomen. En nu ga ik samen met míjn zoon, ook PSV-er in hart en nieren. Het is prachtig om dit samen met hem te kunnen delen.”
Een uitlaatklep.
Als twintiger kon John zelf ook een aardig balletje trappen. Maar vanwege een slechte knie kwam daar op 27-jarige leeftijd noodgedwongen een einde aan. In de jaren die volgden, ging zijn gezondheid verder achteruit. “Inmiddels is mijn linkerbeen geamputeerd, ik heb een vaatziekte en altijd pijn”, vertelt hij. “PSV is mijn uitlaatklep. De pijn blijft, maar tijdens een wedstrijd ben ik er minder mee bezig. Nadat mijn been was geamputeerd, was mijn eerste vraag: ‘Zondag speelt PSV, kan ik daar naartoe?’ Het is voor mij de enige afleiding.”
Gevraagd voor het klankbord.
Als trouwe en bekende fan werd John vorig seizoen gevraagd plaats te nemen in het PSV klankbord. Daar is hij nu aanspreekpunt en vertegenwoordiger van de mindervaliden. Een hele eer. John: “Ik weet wat er leeft en speelt bij deze groep. Samen proberen we het voor de supporters nóg leuker te maken. Ik ben super trots dat ik op deze manier nog meer betrokken mag zijn bij PSV. Ik heb ook een Facebookpagina opgericht.”
Vijftien pakken in de kast.
Johns hele leven staat in het teken van de club. En ook bij hem thuis is de liefde onmiskenbaar aanwezig. De krukken in de gang, zijn e-sigaret op het dressoir, maar ook Johns kleding; alles is PSV. “Door mijn vaatziekte mag ik geen beknellende kleding dragen”, legt hij uit. “Dus draag ik sportkleding. Ik heb wel vijftien PSV-pakken in de kast hangen. Alleen naar een feestje trek ik wat anders aan.”
Meevliegen naar Engeland of Spanje.
Johns mooiste PSV-moment? De allereerste wedstrijd met zijn eigen seizoenkaart. Maar ook de Europa Cup 1 en UEFA cup in ’78 en alle kampioensfeesten in Eindhoven zal hij niet snel vergeten. Over zijn persoonlijke hoogtepunt hoeft de Helmonder ook niet lang na te denken: hij staat op de foto met Maradona én is in het bezit van het shirt van Bruma: “De beste PSV-er allertijden.” Nog dromen? Absoluut. “Mijn allergrootste wens is met de selectie meevliegen naar een Europese wedstrijd. Dat zou mij echt zielsgelukkig maken.”
Bekijk alle fanverhalen.
Lees nog meer bijzondere verhalen van PSV-fans. En over de rol die PSV in hun leven speelt.
